ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η αρχική ονομασία του χωριού Περίκλεια ήταν: κοινότης «ΜΠΕΡΙΣΛΑΒ» Β.Δ 101919 ΦΕΚ Α 8Οί1919 που σημαίνει " Συνάντηση". Αργότερα μετονομάστηκε στη σημερινή ονομασία του κοινότητα :«ΠΕΡΙΚΛΕΙΑΣ» Β.Δ. 6-6-1925 ΦΕΚ Α 148/1925.
Οι κάτοικοι του χωριού ,εκτός από την ελληνική γλώσσα, μιλούν και την κουτσοβλάχικη γλώσσα.
Σύμφωνα με την μαρτυρία του κ. Γρόση Νικολάου, πρώην γραμματέα της κοινότητας Περίκλειας, οι πρώτοι κάτοικοι κατάγονταν από την Ήπειρο. Στις αρχές του 17ου αιώνα περίπου οι Τούρκοι τους μετέφεραν στην περιοχή λόγω της αντίστασης και των προβλημάτων που δημιουργούσαν εκεί. Η περιοχή. ήταν κατάλληλη για εκτροφή αιγοπροβάτων και οι κάτοικοι αμέσως επιδόθηκαν στην κτηνοτροφία.
Στα πρώτα χρόνια διέμειναν στις περιοχές «Γκραμόζ» και «Ζαγράδα» νομαδικά. Επειδή όμως στην περιοχή περιφέρονταν ληστές, που συνεχώς τους ενοχλούσαν, αναγκάστηκαν με τον καιρό οι δύο αυτές νομάδες να συμπτυχθούν για να αντιμετωπίσουν από κοινού τα προβλήματα. Η σύμπτυξη αυτή έγινε στις αρχές του 180υ αιώνα στην περιοχή όπου είναι χτισμένα τα χωριά Περίκλεια και Λαγκαδιά.
Η πρώτη ομάδα των κατοίκων που έμενε στην περιοχή «Γραμόζ» εκκλησιάζονταν στην «μπουγκουρούντιτσα» στο σημείο όπου υπάρχει σήμερα το εκκλησάκι της Παναγίας. Οι δε κάτοικοι της δεύτερης ομάδας που έμειναν στην περιοχή «Ζαγράδα» εκκλησιάζονταν στην «τανάσιτσα» στο σημείο όπου σήμερα υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου.
Στα τέλη του 180υ αιώνα κατέφτασε στην περιοχή και μια τρίτη ομάδα κατοίκων από το γειτονικό Νότια. Οι κάτοικοι αυτοί μη μπορώντας να αλλαξοπιστήσουν αναγκάστηκαν να φύγουν και να αναζητήσουν καινούργιο τόπο για διαμονή. Μαζί τους μετέφεραν ιερά σκεύη καθώς και εικονίσματα από τον καταπατημένο ναό της Αγιας Παρασκευής που έδρευε στο χωριό Νότια.
Οι τρεις αυτές ομάδες των κατοίκων συμπτύχθηκαν στην περιοχή όπου είναι χτισμένο σήμερα το χωριό. Στα 1800 έχτισαν και την σημερινή εκκλησία του χωριού, την ονόμασαν Αγία Παρασκευή σε ανάμνηση της καταπατημένης Αγίας Παρασκευής του χωριού Νότια.
Κατά περιόδους βρέθηκαν στην περιοχή χάλκινα νομίσματα που πιθανόν ανάγονται στην εποχή του Μ. Αλεξάνδροu. Επίσης βρέθηκαν πήλινα αγγεια που έφεραν ευκρινώς την ημερομηνία κατασκευής τους, καθώς και αναπαραστάσεις από την εποχή τους Καταστρέφονταν όμως γιατί οι κάτοικοι αγνοούσαν την ανεκτίμητη αξία τους, καθώς και την αξία της προβολής τους.

Στα χρόνια της τουρκοκρατίας οι κάτοικοι πέρασαν δύσκολες στιγμές. Η τρομοκρατία από τους τούρκους είχε φτάσει στο ανώτατο σημείο, ο βίαιος εξισλαμισμός, το παιδομάζωμα και ο αποχωρισμός συγγενών, αδερφών, γονέων και φίλων ήταν κάτι το σύνηθες την εποχή αυτή.Ο πιο σκληρός μπέης που πέρασε από το χωριό ήταν ο «ΙΣΙΜ ΜΠΕΗΣ».
Στη νεότερη ιστορία το χωριό δέχτηκε πολλές επιδρομές από Βούλγαρους Κομιτατζήδες.
Κατά τον Μακεδονικό αγώνα οι κάτοικοι του χωριού πρόσφεραν τροφές για μεγάλο χρονικό διάστημα στην « εθνική αντάρτικη ομάδα » που κρυβόταν στην περιοχή. Πολλοί κάτοικοι ήταν ένοπλοι και ερχόταν συχνά σε σύγκρουση με τους Τούρκους καταπατητές της περιοχής.
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1916) υπήρχε στην περιοχή μέτωπο. Οι Γερμανοί και Βούλγαροι είχαν καταλάβει την Οριογραμμή της Δημοκρατίας των Σκοπίων (FYROM) και είχαν οχυρωθεί στο ύψωμα «Σκρά». Οι δε Ελληνικές και Γαλλικές δυνάμεις βρίσκονταν στο γειτονικό χωριό Αρχάγγελος.
Επειδή οι κάτοικοι του χωριού βρίσκονταν μεταξύ δύο πυρών, έγινε μετοικισμός των κατοίκων στα Γιαννιτσά όπου και παρέμειναν ως την λήξη του πολέμου (1918) οπότε και επαναπατρίστηκαν.
Κατά την περίοδο της κατοχής (1941 – 1945 ,Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) ήταν υπό της Γερμανικής κατοχής. Στην μεθόριο της Δημοκρατίας των Σκοπίων ήταν Βουλγαρικές δυνάμεις οι οποίες συνεχώς έκαναν επιδρομές κατά του άμαχου πληθυσμού. Σε μια από αυτές στις 17 lανουαρίου 1944 εισέβαλε στην περιοχή μια ταξιαρχία Βουλγάρικων στρατευμάτων και στην διαδρομή σκότωσε 7 άτομα από τον άμαχο πληθυσμό του χωριού . Στην συνέχεια κινήθηκαν προς το γειτονικό χωριό Λαγκαδιά.Στις 7 Απριλίου του 1944 πραγματοποιήθηκε η «Μάχη της Περίκλειας » από τον ΕΛ.ΑΣ. κατά των Γερμανών , η οποία ήταν η τελευταία και μεγαλύτερη μάχη της αντίστασης στην Αλμωπία και στοίχισε στους Γερμανούς 30 νεκρούς.
Κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου και ύστερα από εντολή των στρατιωτικών το χωριό εκκενώθηκε και οι κάτοικοί του μεταφέρθηκαν στο γειτονικό χωριό Αρχάγγελος, στη Θεσσαλονίκη και στην Αριδαία .Μετά τη λήξη του εμφυλίου επαναπατρίστηκαν.